Als het maar lang genoeg druppelt
Kalender om het Nepaleze volk te steunen

Hoe een fotograaf bijna per ongeluk in Nepal belandt en daar het plan opvat om iets te gaan doen aan de armoede die hij registreert. Dit plan dan ook nog eens niet bepaald voorzichtig aanpakt en al zijn commerciële vaardigheden inzet om van dit charitatieve idee daadwerkelijk een groot succes te maken. In gesprek met Marc Vreenegoor, fotograaf en initiatiefnemer van een hartverwarmend project.
Er zijn vele initiatieven voor het goede doel. Steeds vaker zie je dat in onze hedendaagse maatschappij juist die initiatieven opvallen waarbij het mes aan de spreekwoordelijke twee kanten snijdt: de ondersteunden worden er uiteraard beter van en voor degene die het project ondersteunt moet het iets opleveren. In het geval van het project dat fotograaf Marc Vreenegoor voor de Nepaleze bevolking is gestart, gaat dit zeker op. Het levert je als ondersteuner van zijn initiatief of als participant aan zijn project iets heel fraais op: een prachtige serie foto's in Nepal gemaakt. Dit kan in de vorm van een verjaardagskalender, maar ook in de vorm van een prachtige ingelijste afdruk van één van de foto's van de serie.

De foto's
Gedurende zijn verblijf in Nepal eerder dit jaar heeft de fotograaf een schitterende fotoserie gemaakt, waarin je als toeschouwer op een intense manier kunt meekijken naar de omstandigheden waarin de gemiddelde Nepalees moet zien te overleven. Foto's die met een grote intensiteit en liefde lijken te zijn gemaakt en niet alleen een sociaal aspect vastleggen maar ook nog eens wonderschoon zijn van compositie, licht en kleurenspel. 
Voor de fotograaf - normaal gesproken gespecialiseerd in studio glamourfotografie - was deze reis/documentaire fotografie een uitstap naar een andere stijl van fotograferen. Maar wat er bovenal uit blijkt, is dat hij een mensenfotograaf is. 'De benadering van een model in de studio en het fotograferen van een oude Nepaleze vrouw, omringd door armoede, is natuurlijk van een volstrekt andere orde, maar toch heeft het raakvlakken met elkaar', zo licht hij toe.

Het idee
Impulsief had Marc tijdens een treffen met een vriend (eigenaar van Straid, een bedrijf dat investeert in producten uit de derde wereld en daarbij een efficiënter, effectiever en gezonder productieproces nastreeft) geroepen dat hij mee zou gaan op diens eerstvolgende trip naar Nepal. Het toeval wilde dat dit twee weken later al het geval was. Marc sprak tijdens de reis met de man over Nepal en haar bevolking en vatte in het vliegtuig al het plan op om een serie te schieten, hiervan een selectie te maken en een charitatieve kalender uit te brengen. De shock
Eenmaal in Nepal aangekomen, treft de fotograaf een geheel andere wereld dan dat hij zich tevoren had voorgesteld. 'Ik had een beetje het romantische idee van 'Seven Years In Tibet', dat beeld. 'Ik verwachtte monniken te zien, de meest prachtige tempels, mystieke beelden. Maar ik liep door een onwaarschijnlijke armoede, zag een land dat tussen de wereldmachten India en China bijna wordt uitgeperst en waar de bevolking slechts met de grootst mogelijke moeite in leven kan blijven. Je raakt opeens in een bijna middeleeuwse habitat verzeild, aanvankelijk erg beklemmend.'

'Ik aanschouwde een
onwaarschijnlijke armoede...'


'Er moest dus een knop om, dat romantische idee van mij werd in één ferme dreun van mijn netvlies geveegd... Maar meteen was het idee van de kalender natuurlijk wel gerechtvaardigd. Daar had ik geen twijfels meer over. Ik ben aan het werk gegaan en heb getracht de mensen op liefdevolle en respectvolle manier vast te leggen. Ik had ook een paar dagen de bergen in kunnen trekken, maar ik ben de volle tijd bij de mensen gebleven. Elke dag weer heb ik mij in hun leven trachten onder te dompelen.' Wanneer gefotografeerde Nepalezen het er niet mee eens waren als Marc ze had vastgelegd, dan verwijderde hij ter plekke het gemaakte beeld en trok verder, op zoek naar nieuwe beelden, composities. 'De Nepalezen zijn een uitermate vriendelijk en zachtaardig volk. Ondanks hun schrijnende armoede zijn ze meestentijds opgewekt en zeer voorkomend. Daar heb ik me wel zeer over verbaasd.'  

Een volk in de tang
In de paar weken van zijn verblijf in Nepal heeft de fotograaf behoorlijk wat wantoestanden aan zijn lens en ogen voorbij zien trekken. Enerzijds begrijpt hij dit wel: 'Het is een jonge democratie die economisch ten onder gaat aan de geldingsdrang van de Chinezen en de sterk opkomende economie van India. Het land en haar bewoners worden letterlijk door de buren platgewalst. Ook intern is men verscheurd, met enerzijds de regering en anderzijds de tegenkrachten. Hun enige natuurlijke bron, de smeltende sneeuw, wordt door de buren ingepikt om energie uit te putten. Zelf hebben ze het geld en de middelen niet om centrales te bouwen. Zo wordt hun eigen energie door partijen in India gereguleerd en dus ook maar mondjesmaat aangeleverd. Regelmatige en soms langdurige stroomuitval is daarvan het gevolg. Men heeft het Nepaleze volk volkomen in de tang.'

'De Nepalezen zijn een vriendelijk
en zeer zachtaardig volk!'


De wonderfraaie cultuur
'Maar er is ook die andere kant', vertelt de fotograaf vol hartstocht verder, 'de beleving van religie wat hier heel bijzonder is. Christenen bijvoorbeeld hebben één God, maar in deze complexe cultuur praat je over meer dan duizend goden. En zo zie je enerzijds hoe de bevolking de vuilnis gewoon op straat gooit en anderzijds de meest imposante godsvereringen in de vorm van vele schitterende tempels. Het land laat een heel complexe indruk op je achter.'

Het goede doel
Met zijn kalender hoopt Marc geld uit westerse bedrijven te kunnen doorsluizen naar het armlastige Nepal. Want zoals met alles wat deze bevlogen fotograaf/zakenman aanpakt, wordt het niet voorzichtig gebracht en komt zijn verjaardagskalender zeker niet in een benauwde oplage uit. Er worden meteen tienduizenden exemplaren gedrukt en kun je als sponsor een gepersonaliseerd exemplaar bestellen. De kalender wordt gepromoot op diverse plekken in de media en exposities met ruim twee meter grote afbeeldingen van de beelden uit de kalender zullen het komende jaar georganiseerd worden. Er wordt samenwerking met Nepaleze consulaten gezocht over de hele wereld en tal van bedrijven krijgen de aanbieding dit project te sponsoren.

'Ik hoop geld uit westerse
bedrijven naar het Nepaleze
volk door te sluizen.'


De NDA (Nepal Development Academy) is verzocht ervoor zorg te dragen dat het geld ook werkelijk terechtkomt bij de Nepalezen en niet aan de welbekende strijkstokken blijft hangen. 

Een intense terugkeer
Over enkele maanden, als de kalender zijn weg naar bedrijven en consumenten heeft gevonden, de eerste exposities en de daarbij horende verkoop van de levensgrote beelden een feit zijn, zal Marc teruggaan naar Nepal en de mensen die de pagina's van de kalender sieren opnieuw bezoeken en hen een passende vergoeding betalen. Hij vertelt oprecht dat hij zelf geen enkel middelpunt wil zijn, maar dat louter en alleen het project telt, dat de mensen er gewoon beter van worden.
'Dit project is iets waar ik ontzettend trots op ben. Iets belangeloos voor anderen doen, geeft je een goed gevoel!'
En het is dat gevoel dat Marc ook bij de omarmers van dit project wil bewerkstelligen. Het idee is fantastisch en de foto's werkelijk schitterend. In 2010 staat er iets moois voor de Nepalezen op stapel. 'Misschien een druppel op een gloeiende plaat. Maar als het maar lang genoeg blijft druppelen, gaat het vanzelf een keer minder gloeien! De terugkeer zal een intense beleving zijn.'